Week 8: Thuis in Jakarta

Deze week verbleven Lize en ik in het pittoreske Jakarta, op het Indonesische eiland Java. Allereerst even wat feitjes over Jakarta op een rij:
1. Jakarta is de hoofdstad van Indonesië.
2. De stad Jakarta heeft 10 miljoen inwoners (en als je de randgebieden erbij neemt, zijn het zelfs rond de 28 miljoen inwoners) en telt een groei van het aantal inwoners van 5% per jaar.
3. De oppervlakte van Jakarta is 664 km2
4. In Jakarta rijden 5,5 miljoen auto's en 9 miljoen scooters rond.

Kort samengevat: Jakarta is best wel een beetje druk. Wij mochten deze week verblijven bij het super lieve gezin van de nicht van Lize in het zuiden van Jakarta. Toen we op het vliegveld aankwamen, vonden we meteen de taxichauffeur van het gezin, die ons naar de grootste auto van de parkeerplaats meenam (waar wij al erg van onder de indruk waren). Dit was nog niet alles van de luxe die ons te wachten stond: we kwamen aan in een enorme villa met zwembad, onwijs veel en grote kamers, 24/7 bewaking voor het huis, een tuinman en een mevrouw die ons bij alles hielp en continu voor iedereen klaar stond. Wouw. We kregen meteen zin om dansend door het huis heen te rennen en vervolgens in het zwembad te springen. Dit hebben we dan ook maar gedaan :) Lize's nicht en haar gezin waren deze dag nog op vakantie en zouden de volgende dag pas thuis komen, dus hadden we het huis deze 2 dagen helemaal voor ons zelf. In de avond hebben we heerlijke lasagne gekookt, warm gedoucht (wat heeeel fijn was na 7 weken koud douchen) en daarna in pyjama op de bank een filmpje gekeken. Het huiselijke gevoel werd nog groter toen we de volgende ochtend konden ontbijten met boterhammen met smeerworst, hagelslag en vlokken :D Dat had ik echt onwijs gemist! Deze dag hebben we de hele dag gechilld in en rondom het huis en hebben we een 3 gangen welkomsdiner gemaakt voor het gezin, wat rond etenstijd thuis kwam van hun vakantie. Na het diner, toen de drie kinderen op bed lagen, zijn we nog gezellig een wijntje met de ouders gaan drinken buiten op het terras en leerden hen hierdoor ook wat beter kennen. Echt onwijs lieve en leuke mensen!

De volgende dag (dinsdag) moesten we vroeg op. Lize's nicht had voor ons geregeld dat we als vrijwilligers mee mochten helpen knutselen op een school die gebouwd is op de grootst vuilnisbelt van Jakarta: Bantar Gebang. Op deze vuilnisbelt leven honderden mensen in kleine vieze huisjes die gebouwd zijn tussen het afval. De stank op deze plek is onbeschrijfelijk en hygiëne lijkt hier niet te bestaan. Sommige kinderen gaan er zelfs niet naar school, maar moeten net als hun ouders werken op de meters hoge bergen afval. Meestal verzamelen de bewoners hier plastic wat ze vervolgens sorteren, waar ze dan geld voor krijgen. Het leven en werken hier is heel erg ongezond en onveilig (een tijd terug zijn er tientallen mensen overleden doordat ze bedolven werden door instortende bergen afval). Hier rondlopen voelde heel erg onwerkelijk en erna was ik nog een hele tijd in shock van alles wat ik gezien en gehoord had. Het was heel speciaal om met de kinderen uit Bantar Gabang te mogen knutselen op school. Volledig in contrast met onze ochtendactiviteit zijn we 's middags naar een grote luxe shoppingmall geweest, waar alleen de rijke lui van Jakarta rondliep. Al met al; een hele vermoeiende dag met onwijs veel indrukken..

Woensdagochtend moesten we helaas alweer afscheid nemen van Lize's nicht, omdat zij nog een weekje op vakantie ging. Deze dag zijn Lize en ik naar Batavia geweest, een stukje Jakarta waar de Nederlandse koloniale geschiedenis nog goed te zien is. We hebben onszelf een rondleiding gegeven door dit gebied, waarbij we zoals gewoonlijk weer met elke Aziaat op de foto moesten haha. Eerst gingen we naar een typisch Nederlandse ophaalbrug, waarbij bleek dat de Indonesiërs niet heel blij waren met de komst van de Nederlanders. De brug werd 'het enige goede wat Nederland Indonesië gebracht heeft' genoemd. Vervolgens hebben we een tuk tuk naar de haven gepakt waar allerlei grote oude boten lagen. We mochten op een boot een kijkje nemen en zijn zelfs in de kamer van de kapitein geweest. We besloten een 'watertaxi' (ofwel, een gammel smal bootje) te pakken naar een dorpje aan de overkant, waar ook een (vis)markt was. De geur hier overtrof zelfs de vieze geur van de vuilnisbelt en ook hier vielen de huizen bijna uit elkaar van ellende. Toen we met de watertaxi en de tuk tuk weer terug waren op het grote Batavia plein, hebben we nog lekker gegeten bij 'Café Batavia', waar je zelfs bitterballen kon bestellen en een portret van koning Willem Alexander aan de muur hing. Half 4 stapten we weer in de taxi richting huis, omdat we hadden beloofd te koken voor het gezin. Tenminste, dat was het plan. Toen wisten we nog niet dat de taxi rit in plaats van een uur, 3,5 uur zou gaan duren... File XXXL. Ik dacht dat ik al wel wat gewend was qua druk verkeer door Bali, maar dit overtrof echt alles: wat een chaos. Midden tussen de files liepen steeds allemaal mannetjes rond die eten en drinken verkochten; die hebben door al de files gewoon een serieuze business hier! Toen we eindelijk thuis kwamen, stond er een heerlijk broccoli prakkie op ons te wachten en had het hele gezin op ons gewacht met eten; super lief!

Donderdagochtend stonden we weer vroeg om te gaan bootcampen! De training zelf viel qua oefeningen heel erg mee, maar was toch super zwaar doordat het 33 graden was en het onwijs benauwd was buiten (en misschien ook een beetje doordat ik niks meer gewend ben haha). De rest van de dag hebben we gechilld, met de kinderen gespeeld, weer een heerlijk prakkie gekookt en onze spullen ingepakt omdat we de volgende dag zouden vertrekken richting Bangkok. Dachten we. Na afscheid te hebben genomen van het gezin zijn we door de taxi afgezet op het vliegveld. Helemaal klaar voor ons volgende avontuur zwaaiden we de taxichauffeur uit en liepen we richting de ingang, waar tot onze verbazing onze vlucht op geen enkel bord stond vermeld. Meteen sloeg de paniek toe; de vluchttijden waren namelijk op het laatste moment nog veranderd en we dachten dat misschien ook de dag van de vlucht wel veranderd kon zijn. En jahoor.. De vlucht stond gepland op zaterdag 31 oktober en niet op 30 oktober. Het allerdomste was nog dat we er vervolgens achter kwamen dat de vlucht áltijd al gepland stond op 31 oktober en we dus gewoon niet goed hebben gekeken. Meteen hebben we de taxichauffeur gebeld of hij ons nog op kon komen halen en al snel konden we er allebei heel hard om lachen. Dit kon ook echt alleen ons gebeuren.. Gelukkig mochten we nog een nachtje extra blijven slapen bij het gezin van Lize's nicht. Deze middag zijn we nog naar een weer veel te dure shoppingmall geweest en hebben we de rest van de middag gechilld in het huis. De reacties van de kinderen toen ze ons weer zagen zitten waren hilarisch! Van 'huhh is jullie vliegtuig neergestort' tot 'joepie!' dat we weer terug waren. Op onze één laatste avond zijn we heerlijk uit eten geweest met het gezin. Wat een onwijs leuke en lieve familie waarbij wij mochten verblijven. Ik heb veel geleerd over hoe het is om als Nederlands gezin in Jakarta te wonen, wat zeker wel indruk op me heeft gemaakt. Dankjewel lieve familie, dat jullie ons een weekje deel hebben laten zijn van jullie gezin. Jullie zijn allemaal toppers!

Nu toch echt op naar Thailand!